De principes van een succesvol onderzoeksprogramma

Een onderzoeksprogramma is een georganiseerd professioneel netwerk van onderzoekers die fundamenteel wetenschappelijk onderzoek uitvoeren op specifieke gebieden. De term is herhaaldelijk gebruikt door wetenschapsfilosofen om de verschillende normatieve modellen van de wetenschap die beschikbaar zijn door Karl Popper en Ire Lakatos te herformuleren en te vermengen. De twee filosofen waren het niet alleen oneens over de methoden en modellen die ze gebruikten voor wetenschappelijk redeneren. Integendeel, de twee waren het oneens over de veronderstellingen en methodologie die ten grondslag liggen aan hun respectieve benaderingen. Popper beweerde bijvoorbeeld dat deductieve argumenten die door zijn school van logica worden aangevoerd objectief kunnen zijn, terwijl Lakatos beweerde dat alle wetenschappelijke inductie deductief kan worden gerechtvaardigd.

De kerncomponent van onderzoek is de systematische studie van een onderwerp met een hypothese om het te ondersteunen. De meeste onderzoekers in alle disciplines zijn het eens over de methodologie van programmeurs van wetenschappelijk onderzoek, aangezien de gebruikte technieken en voorbeelden worden geselecteerd op basis van het onderwerp van studie en de theorie die wordt getest. De kernmethodologie kan echter verschillen tussen verschillende onderzoeksprogrammeurs, wat betreft de steekproeftechnieken, de gebruikte methoden, de data-analysemethodologieën en de feedback van de veldtesten. De kernmethodologie van elke programmeur moet consistent zijn met eerder werk en natuurlijk met ander werk dat in het gebied is gedaan. Bovendien moet deze kernmethodologie goed aansluiten bij de modaliteiten van de programmeur.

De kernmethodologie van een onderzoekprogrammeur moet uit vijf elementen bestaan, namelijk het experimentele ontwerp, de gegevensverzameling, de gegevensanalyse, de rapportage van resultaten en de bespreking van het verrichte werk. De eerste twee elementen vormen de basis van elke onderzoekprogrammeur, de laatste twee gaan over de resultaten van de onderzoekprogrammeur. Het ontwerp kan echter worden onderverdeeld in twee categorieën, namelijk positieve heuristiek en negatieve heuristiek. Positief heuristisch ontwerp vermijdt conclusies op basis van puur toeval en toeval; terwijl negatief heuristisch ontwerp zoekt naar biologische, chronologische of ecologische relaties in de gegevens.

Het succes van een programmeur hangt af van de selectie van het juiste onderwerp en geschikte methoden om het onderzoek uit te voeren. De kwaliteit van het onderzoek wordt bepaald door drie dingen, namelijk de kwaliteit van de hypothese die naar voren wordt gebracht, de kracht of vaardigheid van het team dat het gebruikt en de validiteit of robuustheid van de gekozen aanpak. De kracht of vaardigheid van het team verwijst naar hun vermogen om een ​​methode of procedure te ontwerpen die eventuele bezwaren tegen de validiteit van de resultaten kan wegnemen. Aan de andere kant verwijst de validiteit van de gekozen aanpak naar de samenhang van de verzamelde gegevens en de bereikte conclusies, ongeacht hoeveel criteria of tests het team heeft toegepast.

Het derde belangrijke aspect van elk succesvol onderzoeksprogramma is de uitvoering ervan. Het succes van een programmeur hangt grotendeels af van de mate waarin het is geïmplementeerd. Het onderzoeksprotocol moet zorgvuldig worden ontworpen en de inhoud ervan moet grondig worden onderzocht. De raadgevend arts, wiens verantwoordelijkheid het is om toezicht te houden op de uitvoering van het programma, moet ervoor zorgen dat aan alle details van het onderzoek is voldaan. Hij kan zelfs besluiten het protocol aan te passen aan het onderzoek in kwestie.

Het succes van een medisch onderzoek ligt in de nauwgezetheid van de toepassing ervan en in het bijzonder in de analyse van de gegevens die in de loop van het project zijn verzameld. Als de procedures goed zijn ingeburgerd, is de wetenschap gezond. Dit kan alleen worden gefaciliteerd door een goede en consistente toepassing van de programmatische principes. Het is raadzaam om een ​​positieve heuristiek te ontwikkelen. Een positieve heuristiek is gewoon een regel die de consistentie van de statistische analyses garandeert, met andere woorden ervoor zorgt dat de gegevens die voor statistische analyse worden gebruikt volledig betrouwbaar zijn.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *